Nunca olvidaré Argentina

Daar zijn we weer live vanuit Argentinië, Mendoza, San Rafael. Alweer 3,5 maanden geleden dat ik een berichtje voor jullie heb achtergelaten. Het spijt me zeer, daarom ben ik er goed voor gaan zitten om een mooie samenvatting te maken voor jullie van de laatste 3 maanden in Argentina. Ik heb dus mijn jogging pak aangetrokken en mate voorbereid om een mooi verhaal te schrijven. (Mate is overigens een Argentijns drankje waar ik dagelijks liters van drink. Het lijkt op koeienstront, maar het smaakt als roosjes).
Om te beginnen is er in de maand december veel veranderd. Ik ben namelijk van familie gewisseld. Ik kon tot eind november verblijven bij mijn andere gezin. Ergens eind november kwam dus de districtvertegenwoordiger die in Mendoza woont mij op school bezoeken. Hij vertelde dat ik 3 keuzes had. Er was een familie in San Rafael die ik kende van mijn Duitse vriendin, zij wilde graag mijn gastfamilie zijn. Ik kwam daar wel eens op bezoek en heb daar een paar keer asado gegeten. Verder kon ik naar de familie in Cordoba óf de familie van mijn districtvertegenwoordiger in Mendoza. Ik stond wel verbaasd dat ik keuze had. Ik moest er even over nadenken en ik praatte er met mijn vriendin over. Eigenlijk wilde ik San Rafael niet verlaten want het is een geweldig stadje. Hier heb ik mijn vrienden, school, sport; eigenlijk mijn leven. Toen zei mijn vriendin dat ze stiekem had gevraagd aan haar familie of ik bij haar kon wonen. Haar familie was erg enthousiast en ik ook. Ik vertelde dit aan mijn districtvertegenwoordiger en we gingen gelijk naar haar huis om de papieren in te vullen. Een dag later ben ik gewisseld. Mijn andere familie zie ik nog regelmatig, dat is wel leuk! Laatst had ik bijvoorbeeld nog een 15e verjaardag van hun nichtje. Het was een prachtig feest in de bergen! Verder kom ik nog op bezoek en gaan we samen eten.
Maar goed, toen ik mijn nieuwe huis binnen stapte voelde ik me gelijk thuis. Agustina slaapt boven me, Marta naast me en ik ernaast. Het huis is erg klein maar fijn. In januari zijn we op vakantie geweest samen. Op 1 januari vertrokken we naar de costa van Argentinië. Met 5 vrouwen en 1 man in één auto voor maar liefst 5 personen vertrokken we naar Miramar. Een reis van 13 uur lang, maar het was het allemaal waard. Heerlijk op het strand vertoeft, uitgeweest, mate gedronken tot we vol zaten, geslapen tot we niet meer moe waren maar ook (een soort van) gesurft. De golven zijn mooi hoog in Argentinië en een neef van de familie kon het me leren. Het is harstikke moeilijk maar een paar keer is het me gelukt. Een prachtige ervaring. Ook de badplaats Mar del plata twee keer bezocht. De stranden hier zijn niet prachtig goudkleurig en ook de zee is niet helblauw maar ik heb genoten en het heel erg naar mijn zin gehad. 15 januari keerde we weer terug naar Mendoza.
Daarbij in februari had ik een reisje gepland naar Bariloche met de organisatie. Bariloche ligt ongeveer in het zuiden van Argentinie, 13 uur met de bus van mijn woonplaats (13 uur is niet lang volgens de Argentijnen, de afstanden zijn hier enorm). Het staat bekend om de prachtige 7 meren en zijn gebergtes. Ik vertrok dus met de bus naar Bariloche waar ik alle studenten van YFU zich verzamelde. Het was geweldig om iedereen weer te zien en te horen. We kende elkaar al van het weekend in Buenos Aires, alleen nu had iedereen geweldige ervaringen en spraken we in het spaans in plaats van engels.
We zaten in the middle of nowhere omringd door de natuur. We sliepen in blokhutjes en er was alleen electriciteit vanaf 9 uur tot 12 uur. Het uitzicht was fantastisch, het kampement lag aan het meer Mascard. Het kamp was een soort Landjes idee, voor degene die het landje kennen. Ik voelde me net een kind van 12 maar ik vond het heerlijk. Er werden activiteiten gedaan, liedjes gezongen, gepraat, gelachen, gegeten etc. Ook een aantal keer gezwommen in de rivier en het meer. Het water was uiteraard ijskoud want het komt van de bergen maar zo schoon en blauw. Niks vergeleken met de sloten in Nederland… We hebben een hele tour door de bergen gehad en op mooie uitkijkpunten gestaan. In denk dat we in totaal tienduizenden fotos hebben. Één dag hebben we een berg beklommen en kregen we een verassing toen we bovenaan de berg aan het lunchen waren: de condor kwam ons namelijk bezoeken. De condor is de grootste roofvogel ter wereld en heeft een met zijn vleugels gespreid een breedte van ongeveer 3 meter. Hij zweefde wel 4 of 5 meter boven ons, we konden hem bijna aanraken. Een geweldig en uniek moment! Verder de stad Bariloche bezocht wat erg veel leek op dorpjes uit Zwitersland of Oostenrijk. Hier ook veel chocolade gekocht voor de gastfamilies en genoten van de souveniertjes.
De laatste avond nog flink genoten van de natuur en maakte we een kampvuur en niet te vergeten het gitaartje erbij. We zongen en kletste, maar uiteindelijk moesten we afscheid van elkaar nemen, met uiteraard wat traantjes. Toen moest ik de volgende dag weer op mijn busje naar Mendoza wachten, die rustig aan 1,5 uur te laat was (pero no pasa nada, todo tranquilo).
Uiteindelijk aangekomen, ontvangen worden door mijn gelieve familie was ook weer leuk. Ik moest me alweer snel voorbereiden op de start van de school. Helaas vond er een groot dieptepunt plaats, ik paste mijn rokje van het schooluniform niet meer… De kilotjes zijn erbij gevlogen zo in de zomer van Argentinie. Gelukkig is mijn gastmoeder handig in naaien (met naald en draad) en zit hij nu weer wat beter.
Het leventje is nu dus weer naar school, hier en daar slaap ik de siesta en in de middag/avond ga ik naar de handbal training of hardlopen. Met mijn grote vriendin Lena uit Duitsland ga ik de salsa lessen volgen, misschien wordt het wat, ik denk het eerlijk gezegd niet want zoals jullie weten kunnen de Argentijnen erg goed dansen. De Nederlanders of Duitser daarentegen zijn wat houteriger…
Tot over 3 maanden!

PORTENSE BIEN!
Gedraag jullie!
1000 besos
Aniek